نگره مقاصد شرعی و رسالت مادری

مادر کانون پیوند در خانواده است. جایگاه او در طبیعت، جایگاهی ریشه‌ای است که خلقت و فطرت عالم با آن عجین شده است و این قانون هستی، قابلیت تغییر ندارد و بر اساس این جایگاه ریشه‌ای کرامتی خاص برای او مقرر کرده، که در وجوه عام خود از وی نفی ضرر و حرج و اکراه کرده است. اسلام در رأس همۀ ادیان، توجه خاصی به نقش محوری این وجود مبذول داشته است. اگرچه متون و نصوص مبنی بر رویکردها و اصول کلی دربارۀ مادر است، جامعۀ معاصر نیاز محسوسی به واکاوای جایگاه و تأثیر مادر در قالب‌های خردتر دینی برای ارائۀ الگوهای دست‌یافتنی دارد. در این مقاله، در راستای پاسخ به این‌که رسالت مادر چگونه در حوزۀ شرع تبیین می‌شود و آیا این رسالت، قابلیت سطح‌بندی در این حوزه را دارد یا خیر و همچنین نقطۀ محوری این رسالت بر اهرام کدام‌یک از عوامل استوار است، سعی داریم جایگاه مادر و رسالت او را در حلقۀ محکم و ناگسستنی مقاصد در شریعت بررسی و رسالت او را در سه سطح کلان، میانه و خرد در حوزۀ‌شرع ارائه کنیم. بدین ترتیب، در بخش اول به نگرۀ مقاصد شرعی و در بخش دوم به رابطۀ این نگره با مادری (شرح رسالت مادر در مصالح ضروری پنج گانه) می پردازیم. بر حسب بررسی‌های نگارندگان، نتیجه می‌گیریم که مادری در دایرۀ توانمندی‌های زن قرار گرفته و این، عین عدالت است که زن بنا به جهازی که دارد، از جایگاه و نقش مادری می‌شود. و نیز طهارت مادر در حفظ مصالح پنج‌گانه نقطۀ محوری در رویکرد اسلام و مقاصد شرع است؛ چرا که مادر امانت‌دار الهی و حائز پایگاهی ارزشی و یکتا در حفظ انسجام خانواده است.